Etap piąty – pracownik może być jeszcze zaangażowany w pracę, ale przygotowuje się do przejścia na emeryturę.

Etap czwarty – późna kariera (50–67 lat), następuje stabilizacja, zadowolenie z tego, co się robi i nie oczekuje się większych zmian. Występuje potrzeba bycia poważanym i cenionym w środowisku pracy.

Trzeci etap – środkowa kariera (35–50 lat). W tym okresie, jeżeli ocena dotychczasowej kariery zawodowej jest pozytywna, może nastąpić stabilizacja zawodowa, tzn. czujemy się w pracy dobrze, chcemy dobrze pracować i awansować. Jeśli natomiast ocena jest negatywna, może nastąpić zwrot w życiu zawodowym lub załamanie i apatia związane z brakiem realizacji marzeń zawodowych.

Etap drugi (do 35. roku życia) to podjęcie pracy. Następuje wtedy wybór miejsca i rodzaju pracy, konfrontacja swoich oczekiwań z realiami panującymi w konkretnym zakładzie pracy. Jeśli praca nie spełni oczekiwań, może nastąpić zmiana obranej ścieżki zawodowej, trzeba wówczas dokonać korekty planu kariery zawodowej. Dla drugiego etapu charakterystyczny jest również duży stopień zaangażowania w wykonywaną pracę, związany z utrzymaniem zdobytego stanowiska i z dążeniem do awansu.

Pierwszy etap obejmuje przygotowanie do pracy i dotyczy okresu do 25. roku życia. W tym okresie następuje wybór przyszłego zawodu oraz zdobycie kwalifikacji, np. tytułu technika, ukończenie studiów.