Jednobarwne obrazy Yves'a Kleina, malowane jemu tylko znanym odcieniem ultramaryny o nazwie IKB (International Klein Blue), były czymś zupełnie innym niż wcześniejsze dzieła monochromatyczne, choćby tworzone przez Rodczenkę czy Strzemińskiego. Nie prowadziły ani do sztuki czystej, ani do przemiany dzieła sztuki w rzecz. Ich kolor przywoływał odcień morza i przestworzy wraz z wszystkimi ich symbolicznymi znaczeniami. Żywioł ognia zawędrował do dzieł Kleina równie bezpośrednio, bowiem artysta stworzył część swych dzieł, posługując się palnikami i wykorzystując ich ślad na materii. Yves Klein, także znakomity judoka, był buddystą. Dlatego też szczególną uwagę poświęcił piątemu, buddyjskiemu żywiołowi, nie wyróżnianemu w Europie - próżni.
  Zwłaszcza pod koniec krótkiego życia artysty stała się ona niemal jego obsesją. Klein starał się oddziaływać na wyobraźnię środkami najprostszymi, czego dowodzą nie tylko jego monochromatyczne obrazy, ale i Monotone Symphony - utwór muzyczny oparty na jednym tylko, powtarzającym się dźwięku. Odwracając intencje dotychczasowych artystów awangardy, zwłaszcza w malarstwie abstrakcyjnym, Yves Klein stał się jednym z ostatnich, jak dotąd, "metafizyków" europejskiej sztuki.