Wydarzenia w Loudun ze słynnym opętaniem zakonnicy Joanny, które miały miejsce w XVII wieku, stały się kanwą wielu utworów, między innymi opowiadań Jarosława Iwaszkiewicza i Aldousa Huxleya, opery Krzysztofa Pendereckiego i filmu Jerzego Kawalerowicza. Stanowią przy tym pretekst dla studium działania władzy, panowania poprzez kontrolowanie ludzkich wyobrażeń i sterowanie przesądami. Nie dowiadujemy się, czy matka Joanna została rzeczywiście opętana, czy też świadomie brała udział w politycznej intrydze. W przeciwieństwie jednak do Huxleya i Pendereckiego, w filmie Kawalerowicza opartym na opowiadaniu Iwaszkiewicza sprawa jest bardziej skomplikowana. Nie wiadomo do końca, kto odpowiada za tragiczny tok wydarzeń, do końca też nie jest jasne, czy domniemana intryga polityczna nie stanowi naprawdę dzieła Szatana.
  Atmosferę tajemnicy, ten dziwny nastrój przenikania się wiary i władzy, do którego powróci Kawalerowicz w Faraonie, współtworzy wystudiowany ruch wypełniający niemal każdy kadr i traktowany prawie teatralnie. Nastrój ten potęgują mistrzowskie kreacje aktorskie Lucyny Winnickiej i Mieczysława Voita. Wszystko to czyni Matkę Joannę od Aniołów jednym z najważniejszych dzieł w historii filmu.