Cyklony tropikalne powstają nad ciepłymi obszarami oceanów w niskich szerokościach geograficznych. Jeśli prędkość wiatru przekracza 1000 km/h, to noszą nazwę huraganu (w Ameryce Środkowej i Północnej), tajfunu (w Azji Południowo-Wschodniej). Cyklony przemieszczają się ze wschodu na zachód. Centralna jego część, czyli oko cyklonu tropikalnego, ma średnicę około 30 km oraz bardzo niskie, poniżej 1000 hPa, ciśnienie. Powietrze w oku cyklonu jest suche i ma od 3 do 5 stopni wyższą temperaturę niż powietrze otaczające. Duże różnice ciśnienia w oku i na zewnątrz cyklonu są przyczyną silnych wiatrów, którym często towarzyszą liczne burze i ulewy. 76% cyklonów tropikalnych występuje na półkuli północnej.
Obszary występowania cyklonów tropikalnych:
Morze Południowochińskie, wybrzeża Japonii i Filipin,
Trąba powietrzna, w USA zwana tornado, jest wiatrem o ogromnej sile, wirującym pionowo, na półkuli północnej w kierunku odwrotnym do wskazówek zegara, z prędkością około 100 m/s i przekroju poprzecznym nie przekraczającym 200 m. W górę sięga podstawy chmury kłębiastej, z którą się łączy. Trąbom towarzyszą gwałtowne opady bądź burze oraz duży spadek ciśnienia.
Trzęsienia ziemi to gwałtowne, krótkotrwałe wstrząsy w obrębie skorupy ziemskiej lub górnego płaszcza, spowodowane przemieszczaniem się mas skalnych. Powstające w ognisku (hipocentrum) drgania rozchodzą się w postaci fal sejsmicznych ku epicentrum - punktowi na powierzchni ziemi leżącemu bezpośrednio nad ogniskiem - i są odczuwane jako wstrząsy. Przyczyny trzęsień ziemi mogą być różne i stąd różne rodzaje trzęsień: tektoniczne, wulkaniczne i zapadliskowe. Obszarami najczęściej nawiedzanymi przez trzęsienia są: rowy oceaniczne, uskoki transformacyjne, grzbiety śródoceaniczne i strefy młodych gór fałdowych. Trzęsienia ziemi powodują liczne straty w ludziach, przemieszczanie się warstw skalnych, zniszczenia urbanizacyjne prowadzące do zmian krajobrazowych, stanowią przyczynę powstawania osuwisk, podnoszenia lub obniżenia poziomu wód gruntowych (wywołane nimi fale tsunami sieją zniszczenia i powodzie w strefie wybrzeży).
Rocznie na świecie rejestruje się ponad 500 000 wstrząsów, z czego około 20% jest odczuwanych przez ludzi, a tylko 0,005% (ok. 1000) powoduje znaczne zniszczenia. Aby zmniejszyć zagrożenie pożarów w strefach sejsmicznych instalacje elektryczne i gazowe montuje się na zewnętrznych murach budynków.
Trzęsienie ziemi w Pakistanie, Indiach i Afganistanie
W dniu 8 października 2005 roku nastąpiło trzęsienie ziemi w Pakistanie, Indiach i Afganistanie o sile 7,6 stopnia w skali Richtera. Było najsilniejsze od stu lat w tym regionie Azji. Wywołane zostało ruchami płyt euroazjatyckiej i
indo-australijskiej. Epicentrum trzęsienia znajdowało się w górach w pakistańskiej części Kaszmiru, 95 kilometrów na północnywschód od Islamabadu. Stolica pakistańskiego Kaszmiru – Muzaffarabad została zniszczona w 70%. Całkowicie zrównane z ziemią jest miasto Rawalakot oraz wiele wiosek i osiedli. Tysiące osób pozostało bez dachu nad głową. Zginęło 87 350 osób w Pakistanie i 1 350 osób w Indiach. W pakistańskich górach wielu ludzi zginęło pod lawinami skał i błota oraz w wyniku osunięć zboczy górskich. Trzęsienie spowodowało zniszczenia również w północno-wschodnim Afganistanie. Rządy Indii i Pakistanu zmobilizowały wojsko do niesienia pomocy ludności na terenach dotkniętych kataklizmem.
Podczas trzęsienia ziemi zginęły głównie dzieci i młodzież rozpoczynające lekcje w szkołach (wstrząsy wystąpiły około godziny 8.50 rano czasu miejscowego i trwały około 1 minuty). Niemal wszystkie szkoły w rejonie kataklizmu legły w gruzach.
Władze pakistańskie mówią o tym, że zginęło całe jedno pokolenie!
Tsunami to fale powstające w wyniku gwałtownej zmiany ukształtowania dna morskiego, wywołanego trzęsieniem ziemi, wybuchem podmorskiego wulkanu lub wielkim podmorskim ruchem masowym. Mogą osiągać prędkość do 1000 km/h. Najwyższą falę tsunami (85 m) zanotowano w 1771 r. u wybrzeży Riukiu w Japonii. W 1883 r. na Jawie i Sumatrze pojawiła się fala tsunami wysokości 31 m, wywołana wybuchem wulkanu Krakatau. W XX w. najwyższą tsunami (31,5 m) odnotowano w 1993 r. na Okushiri (Japonia), zabrała życie 330 osób.
Powodzie to silne wezbrania powodujące wystąpienie wody z koryta rzeki. Rozróżnia się cztery rodzaje powodzi: roztopowe, opadowe, sztormowe i zimowe.
Najtragiczniejsze powodzie w XX wieku miały miejsce w Chinach, gdzie rzeka Huang He w 1931 r. spowodowała śmierć 3 700 000 ofiar, a w 1938 r. 500 000 ofiar.
Katastrofalna powódź w Kolumbii
W grudniu 1999 r. intensywne deszcze wywołały największą katastrofę w historii Kolumbii. Powodzie oraz lawiny błotne, które pokryły warstwą błota o miąższości do 7 m wiele miejscowości w stanie Vargas (również na przedmieściach Caracas), spowodowały śmierć od 30 000 do 40 000 osób.
Lawina śnieżna to masa śniegu lub lodu, obrywająca się ze stoku górskiego nachylonego powyżej 20° i zsuwająca w dół z dużą prędkością. Lawiny śnieżne stanowią przyczynę wielu wypadków, którym ulegają przede wszystkim turyści (narciarze, alpiniści). W górach wyższych wielkie lawiny zagrażają niekiedy drogom i osadom ludzkim.
Lawina pyłowa jest rodzajem lawiny śnieżnej; powstaje bezpośrednio po obfitych, świeżych opadach śniegu. Porusza się z prędkością do 200 km/godz. i tworzy wysoki welon pyłu śnieżnego, grożący uduszeniem. Przyczyną utworzenia się lawiny pyłowej może być np. fala akustyczna związana z głośnym krzykiem.
Tragedia w Sudetach
20 marca 1968 roku w żlebie Białego Jaru w Karkonoszach zeszła ogromna lawina śnieżna o długości 600 m, szerokości 80 m i grubości dochodzącej do 12 m. Pod śniegiem znalazły się 24 osoby, które wybrały się w ten rejon na wycieczkę. Na pomoc zasypanym przybyli ratownicy z Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, czeskiej Horskiej Służby, żołnierze WOP-u i wielu innych ochotników. Spod śniegu wydobyto pięć ciężko rannych osób, które natychmiast odtransportowano do szpitala. Pozostałych 19 turystów zginęło na miejscu.
Jest to najtragiczniejszy wypadek, który miał miejsce w polskich górach.
Tragedia w Tatrach
28 stycznia 2003 roku w Tatrach pod Rysami zeszła lawina, która przysypała 9 osób. Trzy osoby, w tym jedną martwą, odkopano wkrótce po rozpoczęciu akcji ratunkowej. Sześć innych uznano za zaginione. Lawina, która przysypała młodych turystów, ruszyła mniej więcej z połowy żlebu pod wierzchołkiem Rysów. W ocenie ratowników piechurzy podchodzący na szczyt sami podcięli lawinę. Na początku miała niewielkie rozmiary, ale spadając w dół zabierała coraz większe masy śniegu, osiągając ostatecznie długość 800-1000 m. Czoło lawiny było szerokie na ponad 300 m i kilkoma jęzorami wchodziło do Czarnego Stawu pod Rysami. Główna część lawiny załamała lód na powierzchni ok. 0,5 ha i wbiła się w głąb stawu, tworząc masę zamarzającego śniegu i lodu poprzetykaną blokami kry grubości ok. 50
cm.
Lawiny w Kaszmirze
Lawiny w indyjskim stanie Kaszmir pod koniec lutego 2005 roku spowodowały śmierć ponad 225 osób. Zdaniem władz w Srinagarze (letniej stolicy indyjskiego Kaszmiru) - tak poważnego zagrożenia lawinowego, spowodowanego przez największe od lat opady śniegu, nie notowano w Kaszmirze od 40 lat. Przez wiele dni część stanu Dżammu i Kaszmir pozostawała odcięta od świata. Warstwa śniegu miejscami sięgała od 4,5 do 21 metrów. Lawiny zniszczyły ponad tysiąc domów. Niemal wszystkie ofiary, w tym wiele dzieci, poniosły śmierć w wioskach na południe od Srinagaru, w lawinach, które zaczęły schodzić w nocy z 19 na 20 lutego. Wojsko w wielu miejscach stosowało materiały wybuchowe, powodując kontrolowane zejście lawin, by nie dopuścić do większej tragedii. Uczestniczące w akcji ratunkowej wojskowe śmigłowce zrzucały żywność i koce mieszkańcom wsi, odciętych od świata przez zaspy. Na niemal całym obszarze Kaszmiru nie było prądu, nie działała też łączność telefoniczna.
Osuwiska i lawiny błotne mogą być tragiczne w skutkach, gdyż schodząc do dolin rzecznych i zbiorników retencyjnych, powodują np. powodzie.
Tragedia miasteczka Longarone (Włochy)
Niezwykle tragiczna w skutkach była lawina skalna, która zeszła w nocy 9 X 1963 r. ze stoków Monte Toc (1800 m n.p.m.). Dotarła do zbiornika zaporowego Vaiont na rzece Piawa, lawina wypełniła całkowicie zbiornik o głębokości 262 m i zasypała dolinę w odległości 1,9 km w górę od czoła zapory, co wywołało spiętrzenie wody w zbiorniku i jej przelanie się przez zaporę. W wyniku gwałtownej powodzi zniszczone zostało miasteczko Longarone i pobliskie wioski. Zginęło około 3 tys. osób.
Lawina błotna na Filipinach
Na filipińskiej wyspie Leyte, w rejonie miasta Saint Bernard, 17 lutego 2006 roku na wieś osunęło się zbocze góry. Katastrofę spowodowały ulewne deszcze. Pod lawiną prawdopodobnie zginęli wszyscy mieszkańcy zasypanej wsi, tzn. ponad tysiąc osób. Szkoła, w której znajdowało się 250-300 uczniów, pogrzebana została pod 35-metrową warstwą ziemi. W akcji ratowniczej uczestniczyli także amerykańscy wojskowi oraz ratownicy z Tajwanu.
Zamiecie śnieżne są to opady śnieżne połączone z silnymi wiatrami i mrozem. Powodują znaczne zakłócenia w gospodarce, komunikacji itp.