Przykłady zagrożeń naturalnych



cyklony, huragany, tajfuny
trąba powietrzna
trzęsienia ziemi
wybuchy wulkanów
tsunami
powodzie
lawiny śnieżne i pyłowe
osuwiska i lawiny błotne
zamiecie śnieżne




Cyklony tropikalne powstają nad ciepłymi obszarami oceanów w niskich szerokościach geograficznych. Jeśli prędkość wiatru przekracza 1000 km/h, to noszą nazwę huraganu (w Ameryce Środkowej i Północnej), tajfunu (w Azji Południowo-Wschodniej). Cyklony przemieszczają się ze wschodu na zachód. Centralna jego część, czyli oko cyklonu tropikalnego, ma średnicę około 30 km oraz bardzo niskie, poniżej 1000 hPa, ciśnienie. Powietrze w oku cyklonu jest suche i ma od 3 do 5 stopni wyższą temperaturę niż powietrze otaczające. Duże różnice ciśnienia w oku i na zewnątrz cyklonu są przyczyną silnych wiatrów, którym często towarzyszą liczne burze i ulewy. 76% cyklonów tropikalnych występuje na półkuli północnej.

Obszary występowania cyklonów tropikalnych:

  • Morze Południowochińskie, wybrzeża Japonii i Filipin,
  • Morze Arabskie i Zatoka Bengalska,
  • Zatoka Meksykańska i Morze Karaibskie,
  • wschodnie wybrzeża RPA,
  • płn.-zach. i płn.-wsch. część Australii.
Oko cyklonu tropikalnego widziane z kosmosu

   Cyklon tropikalny "Andrew"




Trąba powietrzna, w USA zwana tornado, jest wiatrem o ogromnej sile, wirującym pionowo, na półkuli północnej w kierunku odwrotnym do wskazówek zegara, z prędkością około 100 m/s i przekroju poprzecznym nie przekraczającym 200 m. W górę sięga podstawy chmury kłębiastej, z którą się łączy. Trąbom towarzyszą gwałtowne opady bądź burze oraz duży spadek ciśnienia.

Tornado w dniu 15 maja 1998 roku w USA

Źródło: University of Illinois Atmospheric Sciences Dept. www.atmos.uiuc.edu
© Brian & Gwen Jewett www.atmos.uiuc.edu/~bjewett/




Trzęsienia ziemi to gwałtowne, krótkotrwałe wstrząsy w obrębie skorupy ziemskiej lub górnego płaszcza, spowodowane przemieszczaniem się mas skalnych. Powstające w ognisku (hipocentrum) drgania rozchodzą się w postaci fal sejsmicznych ku epicentrum - punktowi na powierzchni ziemi leżącemu bezpośrednio nad ogniskiem - i są odczuwane jako wstrząsy. Przyczyny trzęsień ziemi mogą być różne i stąd różne rodzaje trzęsień: tektoniczne, wulkaniczne i zapadliskowe. Obszarami najczęściej nawiedzanymi przez trzęsienia są: rowy oceaniczne, uskoki transformacyjne, grzbiety śródoceaniczne i strefy młodych gór fałdowych. Trzęsienia ziemi powodują liczne straty w ludziach, przemieszczanie się warstw skalnych, zniszczenia urbanizacyjne prowadzące do zmian krajobrazowych, stanowią przyczynę powstawania osuwisk, podnoszenia lub obniżenia poziomu wód gruntowych (wywołane nimi fale tsunami sieją zniszczenia i powodzie w strefie wybrzeży). Rocznie na świecie rejestruje się ponad 500 000 wstrząsów, z czego około 20% jest odczuwanych przez ludzi, a tylko 0,005% (ok. 1000) powoduje znaczne zniszczenia. Aby zmniejszyć zagrożenie pożarów w strefach sejsmicznych instalacje elektryczne i gazowe montuje się na zewnętrznych murach budynków.

Zewnętrzna instalacja elektryczna i gazowa - zapobieganie pożarom na obszarach sejsmicznych (Japonia)


Tragiczniejsze trzęsienia ziemi na świecie
Data Kraj / miejsce Liczba ofiar
18 IV 1906 Kalifornia, San Francisco 700
28 XII 1908 Włochy, Mesyna 120 000
3 I 1915 Włochy, Avezzano 30 000
16 XII 1920 Chiny, Kansu 180 000
1 IX 1923 Japonia, Kwanto 143 000
31 V 1935 Indie, Quetta 60 000
24 I 1939 Chile, Chillan 30 000
27 XII 1939 Turcja, Erzincan 23 000
29 II 1960 Maroko, Agadir 14 000
21-30 V 1960 Chile 5 700
1 IX 1962 Iran 14 000
26 VII 1963 Jugosławia, Skopie 1 200
31 VIII 1969 Iran 11 000
31 V 1970 Peru 66 000
23 XII 1972 Nikaragua, Managua 5 000
27 VII 1976 Chiny, Tangshan 250 000
4 III 1977 Rumunia, Vrancea 2 000
10 X 1980 Algieria, El Asnan 3 500
23 XI 1980 płd. Włochy 3 000
11 VI 1981 płd. Iran 3 000
28 VII 1981 płd. Iran 1 500
13 XII 1982 Jemen 2 800
19 IX 1985 Meksyk, Michoacan 9 500
10 X 1986 Salwador, San Salwador 1 000
6 III 1987 Kolumbia 1 000
7 XII 1988 Armenia, Spitak 25 000
20 VI 1990 zach. Iran 40 000
16 VII 1990 Filipiny, Luzon 1 700
19 X 1991 płd. Indie ok. 2 000
13 i 15 III 1992 wsch. Turcja 4 000
12 XII 1992 Indonezja, Flores 2 500
29 IX 1993 płd. Indie 9 500
16 I 1995 Japonia, Kobe 5 500
27 V 1995 Rosja, Sachalin 1 900
10 V 1997 płd. Iran 2 300
30 V 1998 Afganistan ok. 4 000
17 VII 1998 Nowa Gwinea 1 500
17 VIII 1999 Turcja, Izmit 17 000
20 IX 1999 Tajwan 2 000
8 X 2005 Pakistan, Indie, Afganistan 88 700

Trzęsienie ziemi w Pakistanie, Indiach i Afganistanie
   W dniu 8 października 2005 roku nastąpiło trzęsienie ziemi w Pakistanie, Indiach i Afganistanie o sile 7,6 stopnia w skali Richtera. Było najsilniejsze od stu lat w tym regionie Azji. Wywołane zostało ruchami płyt euroazjatyckiej i indo-australijskiej. Epicentrum trzęsienia znajdowało się w górach w pakistańskiej części Kaszmiru, 95 kilometrów na północnywschód od Islamabadu. Stolica pakistańskiego Kaszmiru – Muzaffarabad została zniszczona w 70%. Całkowicie zrównane z ziemią jest miasto Rawalakot oraz wiele wiosek i osiedli. Tysiące osób pozostało bez dachu nad głową. Zginęło 87 350 osób w Pakistanie i 1 350 osób w Indiach. W pakistańskich górach wielu ludzi zginęło pod lawinami skał i błota oraz w wyniku osunięć zboczy górskich. Trzęsienie spowodowało zniszczenia również w północno-wschodnim Afganistanie. Rządy Indii i Pakistanu zmobilizowały wojsko do niesienia pomocy ludności na terenach dotkniętych kataklizmem. Podczas trzęsienia ziemi zginęły głównie dzieci i młodzież rozpoczynające lekcje w szkołach (wstrząsy wystąpiły około godziny 8.50 rano czasu miejscowego i trwały około 1 minuty). Niemal wszystkie szkoły w rejonie kataklizmu legły w gruzach. 

Władze pakistańskie mówią o tym, że zginęło całe jedno pokolenie! 




Wybuchy wulkanów

Tragiczniejsze wybuchy wulkanów (powyżej 500 ofiar)
Rok Wulkan / kraj Przyczyna Liczba ofiar
1902 Santa Maria, Gwatemala opady i potoki piroklastyczne 6 000
1902 Mt. Pelee, Martynika chmura gorąca 29 025
1902 La Soufriere, St. Vincent chmury gorąca, lahary (lawina błota i popiołu) 1 680
1911 Taal, Filipiny chmury gorąca, tsunami 1 335
1919 Kelud, Indonezja lahary 5 110
1951 Lamington, Papua-Nowa Gwinea chmury gorąca 2 942
1963 Angug, Indonezja chmury gorąca, lahary 1 184
1982 El Chichon, Meksyk chmury gorąca 2 000
1985 Nevada del Ruiz, Kolumbia lahary 25 000
1991 Pinatubo, Filipiny zapadnięcie wulkanu, opary popiołów 932




Tsunami to fale powstające w wyniku gwałtownej zmiany ukształtowania dna morskiego, wywołanego trzęsieniem ziemi, wybuchem podmorskiego wulkanu lub wielkim podmorskim ruchem masowym. Mogą osiągać prędkość do 1000 km/h. Najwyższą falę tsunami (85 m) zanotowano w 1771 r. u wybrzeży Riukiu w Japonii. W 1883 r. na Jawie i Sumatrze pojawiła się fala tsunami wysokości 31 m, wywołana wybuchem wulkanu Krakatau. W XX w. najwyższą tsunami (31,5 m) odnotowano w 1993 r. na Okushiri (Japonia), zabrała życie 330 osób.

Fala tsunami

Tsunami w Azji w 2004 roku

Więcej informacji o tsunami w Wikipedii




Powodzie to silne wezbrania powodujące wystąpienie wody z koryta rzeki. Rozróżnia się cztery rodzaje powodzi: roztopowe, opadowe, sztormowe i zimowe. Najtragiczniejsze powodzie w XX wieku miały miejsce w Chinach, gdzie rzeka Huang He w 1931 r. spowodowała śmierć 3 700 000 ofiar, a w 1938 r. 500 000 ofiar.

Katastrofalna powódź w Kolumbii
   W grudniu 1999 r. intensywne deszcze wywołały największą katastrofę w historii Kolumbii. Powodzie oraz lawiny błotne, które pokryły warstwą błota o miąższości do 7 m wiele miejscowości w stanie Vargas (również na przedmieściach Caracas), spowodowały śmierć od 30 000 do 40 000 osób.




Lawina śnieżna to masa śniegu lub lodu, obrywająca się ze stoku górskiego nachylonego powyżej 20° i zsuwająca w dół z dużą prędkością. Lawiny śnieżne stanowią przyczynę wielu wypadków, którym ulegają przede wszystkim turyści (narciarze, alpiniści). W górach wyższych wielkie lawiny zagrażają niekiedy drogom i osadom ludzkim.

Lawina pyłowa jest rodzajem lawiny śnieżnej; powstaje bezpośrednio po obfitych, świeżych opadach śniegu. Porusza się z prędkością do 200 km/godz. i tworzy wysoki welon pyłu śnieżnego, grożący uduszeniem. Przyczyną utworzenia się lawiny pyłowej może być np. fala akustyczna związana z głośnym krzykiem.

Tragedia w Sudetach
   20 marca 1968 roku w żlebie Białego Jaru w Karkonoszach zeszła ogromna lawina śnieżna o długości 600 m, szerokości 80 m i grubości dochodzącej do 12 m. Pod śniegiem znalazły się 24 osoby, które wybrały się w ten rejon na wycieczkę. Na pomoc zasypanym przybyli ratownicy z Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, czeskiej Horskiej Służby, żołnierze WOP-u i wielu innych ochotników. Spod śniegu wydobyto pięć ciężko rannych osób, które natychmiast odtransportowano do szpitala. Pozostałych 19 turystów zginęło na miejscu.

Jest to najtragiczniejszy wypadek, który miał miejsce w polskich górach.

Tragedia w Tatrach
   28 stycznia 2003 roku w Tatrach pod Rysami zeszła lawina, która przysypała 9 osób. Trzy osoby, w tym jedną martwą, odkopano wkrótce po rozpoczęciu akcji ratunkowej. Sześć innych uznano za zaginione. Lawina, która przysypała młodych turystów, ruszyła mniej więcej z połowy żlebu pod wierzchołkiem Rysów. W ocenie ratowników piechurzy podchodzący na szczyt sami podcięli lawinę. Na początku miała niewielkie rozmiary, ale spadając w dół zabierała coraz większe masy śniegu, osiągając ostatecznie długość 800-1000 m. Czoło lawiny było szerokie na ponad 300 m i kilkoma jęzorami wchodziło do Czarnego Stawu pod Rysami. Główna część lawiny załamała lód na powierzchni ok. 0,5 ha i wbiła się w głąb stawu, tworząc masę zamarzającego śniegu i lodu poprzetykaną blokami kry grubości ok. 50 cm.

Lawiny w Kaszmirze
   Lawiny w indyjskim stanie Kaszmir pod koniec lutego 2005 roku spowodowały śmierć ponad 225 osób. Zdaniem władz w Srinagarze (letniej stolicy indyjskiego Kaszmiru) - tak poważnego zagrożenia lawinowego, spowodowanego przez największe od lat opady śniegu, nie notowano w Kaszmirze od 40 lat. Przez wiele dni część stanu Dżammu i Kaszmir pozostawała odcięta od świata. Warstwa śniegu miejscami sięgała od 4,5 do 21 metrów. Lawiny zniszczyły ponad tysiąc domów. Niemal wszystkie ofiary, w tym wiele dzieci, poniosły śmierć w wioskach na południe od Srinagaru, w lawinach, które zaczęły schodzić w nocy z 19 na 20 lutego. Wojsko w wielu miejscach stosowało materiały wybuchowe, powodując kontrolowane zejście lawin, by nie dopuścić do większej tragedii. Uczestniczące w akcji ratunkowej wojskowe śmigłowce zrzucały żywność i koce mieszkańcom wsi, odciętych od świata przez zaspy. Na niemal całym obszarze Kaszmiru nie było prądu, nie działała też łączność telefoniczna.




Osuwiska i lawiny błotne mogą być tragiczne w skutkach, gdyż schodząc do dolin rzecznych i zbiorników retencyjnych, powodują np. powodzie.

Tragedia miasteczka Longarone (Włochy)
   Niezwykle tragiczna w skutkach była lawina skalna, która zeszła w nocy 9 X 1963 r. ze stoków Monte Toc (1800 m n.p.m.). Dotarła do zbiornika zaporowego Vaiont na rzece Piawa, lawina wypełniła całkowicie zbiornik o głębokości 262 m i zasypała dolinę w odległości 1,9 km w górę od czoła zapory, co wywołało spiętrzenie wody w zbiorniku i jej przelanie się przez zaporę. W wyniku gwałtownej powodzi zniszczone zostało miasteczko Longarone i pobliskie wioski. Zginęło około 3 tys. osób.

Lawina błotna na Filipinach
   Na filipińskiej wyspie Leyte, w rejonie miasta Saint Bernard, 17 lutego 2006 roku na wieś osunęło się zbocze góry. Katastrofę spowodowały ulewne deszcze. Pod lawiną prawdopodobnie zginęli wszyscy mieszkańcy zasypanej wsi, tzn. ponad tysiąc osób. Szkoła, w której znajdowało się 250-300 uczniów, pogrzebana została pod 35-metrową warstwą ziemi. W akcji ratowniczej uczestniczyli także amerykańscy wojskowi oraz ratownicy z Tajwanu. 





Zamiecie śnieżne są to opady śnieżne połączone z silnymi wiatrami i mrozem. Powodują znaczne zakłócenia w gospodarce, komunikacji itp.